Week 4 stage India

Hoi iedereen,

Alweer de vierde week in India zit erop. De afgelopen week stond vooral in het teken van nattigheid. Het lijkt erop dat de monsoon eindelijk zijn intrede begint te maken. We zijn al meerdere keren doorweekt terug gekomen van een veldtripje. Zelfs de regenjassen en paraplu’s kunnen deze regen niet aan. Het is net of er een emmer water boven je hoofd wordt leeg gegooid. Zoveel regen als er hier valt in zo’n korte tijd kan je niet vergelijken met de regen in Nederland. Tussen de regenbuien door zijn er nog wel een paar zonnige momentjes geweest om onze kleren een beetje te drogen, maar deze momentjes zullen als maar minder worden.

Van de week hebben we ook van zo’n momentje gebruik gemaakt om naar vliegende draakjes te kijken. De Draco lizards vliegen niet echt maar zweven van boom naar boom. Echt heel vet om te zien.

Omdat het veel meer regent zijn ook de kikkers een stuk actiever. Perfect om dus de kikkers te leren kennen aan de hand van hun kwaak. Zo heeft de blue-eyed bush frog een typische *brrrrrrr tiktiktiktik….* die soms wel voor een minuut aanhoudt. Zodra de zon onder is hoor je een enorm orkest van duizenden kikkers om je heen. Tot nu toe hebben we al 18 soorten kikkers kunnen vinden rondom onze basis die allemaal een ander liedje zingen. Volgens de begeleiders zitten er nog veel meer…

Ook een leuke bijkomstigheid van de vochtigheid is dat de paddenstoelen de grond uitschieten. De ene dag staat er nog niks de volgende dag een heel veld vol. De kok maakt hier gretig gebruik van in zijn verschillende, maar altijd hetzelfde smakende masala creaties. We beginnen het eten wel een beetje zat te worden. Altijd maar hetzelfde prutje rijst. Er leek een stijgende lijn te zitten in het ontbijt, maar helaas was dit maar van korte duur. Het dieptepunt was een paar dagen geleden toen we een soort plat geslagen droge rijst voorgeschoteld kregen. Het was een smaakloze bedoeling die de honger niet kon stillen. Bas heeft nog geprobeerd om het met een berg aan rauwe uien (inderdaad uien in de ochtend…) dragelijker te maken, maar ook dit hielp niet. Uit pure wanhoop hebben we maar de aardbeiencornflakes waar de mieren al aan waren begonnen erbij gepakt. Daar wist onze begeleider wel raad mee.. Even in de pan, de boel op bakken en vervolgens kokende melk over het goedje heen gooien. Dan drijven de mieren vanzelf naar de oppervlakte toe. Kortom jullie begrijpen het denk ik wel, we snakken naar een echt westerse maaltijd.

De vochtigheid laat niet alleen de paddenstoelen goed groeien. Ook de voetschimmels groeien vrolijk elke dag mee.. Vooral Bas kan over een tijdje zijn eigen mushroomkwekkerij beginnen. Alle soorten, kleuren en vergeet vooral niet de geuren zullen binnenkort verkrijgbaar zijn in een supermarkt bij u in de buurt. Alleen tijdens monsoon dus wees er snel bij..

Maar Bas laat zich niet klein krijgen de door schimmels. Tijdens het uitzetten van nieuwe proefvlakken (waar mogelijk skinken kunnen zitten) hakt hij zich met een echt kapmes van zeker 60 cm een weg door de jungle heen. Door niks laat hij zich tegen houden, omgevallen bomen, struiken met doorns van 5 cm en zelfs bloedzuigers die overal terecht komen. Bij mij (Isabel) zitten ze vooral op mijn armen en schouders maar Bas vindt ze zelfs in zijn mond en vandaag 1 in zijn oog!! Hij bleef er nog redelijk rustig over maar het was echt heel naar om te zien. Hij zat echt op zijn oogbal ter hoogte van zijn pupil… Na 10 pogingen om hem eruit te krijgen lukte het pas. Over de smaak van de bloedzuigers was Bas best te spreken, “het was beter dan wat we die ochtend hadden gegeten”.

Ik kan natuurlijk niet achter blijven en moet ook mijn bloedzuigerverhaal met jullie delen: Ik heb een hekel aan die beestjes dus ik draag altijd mijn regenbroek helemaal dichtgeknoopt en zo hoog mogelijk opgetrokken. Maar als er dan 1 toch onder mijn broek weet te komen dan is het altijd feest. Ik dacht al wat te voelen toen we in het veld waren maar het zal niet de eerste keer zijn dat ik het me verbeeld en die broek voor de tiende keer onnodig uit doe. Deze keer was het wel raak en wist zo’n rot beest mijn achterwerk goed te vinden. Toen we terug kwamen en ik mijn regenbroek uit deed was de achterkant mijn laatste schone droge broek helemaal doorbloed. Ik loop nu dus al drie dagen met een rode bil door de jungle de huppelen. Hebben we eigenlijk al vermeld dat de beten van een bloedzuiger na een paar dagen ongelofelijk gaan jeuken?

Dan nog ons skinkproject. Wat de betreft de observaties hebben we niks nieuws te melden. Wel heeft onze begeleider (na ons aandringen) het idee opgedaan om een namaaksteen te plaatsen met gaten erin om met een endoscoop er doorheen te kunnen kijken. Op die manier kunnen we toch zien wat die skink allemaal uit zit te vreten onder die steen. Na het aandragen van nog meer verschillende ideeën is blijkbaar besloten dat we beter niet mee konden helpen bij de uitvoering van het project. Tijdens de observatie (in de stromende regen) hebben de begeleider en een andere stagiaire het door ons genoemde “skinkenkasteel” gebouwd. Zelf zijn ze er erg trots op, wij hebben er onze twijfels bij. Het lijkt totaal niet op het natuurlijke habitat en de gaten van de namaakstenen zijn scherp… Over een maand zullen we zien of onze begeleider toch gelijk krijgt en dat de skinken zich er thuis voelen, tot die tijd laten we het met rust.

Naast het skinkenproject hebben we er een nieuwe opdracht bij gekregen. Namelijk het hernoemen van zo’n 20.000 pdf-bestanden die onze begeleider de afgelopen jaren heeft verzameld. Op dit moment zijn alle bestanden genummerd, maar het is de bedoeling dat de originele titel weer in gebruik wordt genomen. De pdf-bestanden horen puur wetenschappelijk artikelen te zijn maar dit is niet altijd het geval. Hier een paar voorbeelden die niet allemaal puur wetenschappelijk zijn, maar uiteraard van groot belang; Stel dat je je geliefde wilt natekenen dan is het natuurlijk wel van belang dat je haar borsten goed weet te schetsen! Of wanneer de tekening niet lukt kun je haar altijd nog verleiden met wat kaarttrukjes. Mocht het versieren dan gelukt zijn, zorg er dan in ieder geval voor dat zij als eerste klaar komt tijdens de sex.. Ja, we weten nu waar onze begeleider al zijn charmes vandaan haalt..

Ons geheime project is sinds Maria Agumbe heeft verlaten helaas afgelopen. Al krijgen de nieuwe meiden die zijn gearriveerd en ook ik geen gebrek aan aandacht. We kregen nog de vraag waar we om gewed hadden: chocola, uiteraard.. We moeten nog wel uitvechten wie er gewonnen heeft want het leek verdacht veel op een gelijk spel.

Dit was het weer voor deze week. We hopen volgende week weer iets van ons te kunnen laten horen, mocht het dak nog niet naar beneden gekomen zijn. Want op dit moment doen de termieten zich namelijk te goed aan de houten constructie van ons slaapvertrek. Of verhongeren, niet vanwege de kok en zijn masala-stijl, maar omdat er 3 nieuwe vrijwilligers zijn die niet weten hoe ze moeten stoppen met eten. Of door slaapgebrek want die gasten kunnen ook nog eens ronken als een straaljager dus slapen doen we nu vooral tijdens de skink-observaties...

Fijn weekend nog!
Bas en Isabel