India week 8,9 en 10!

Hoi allemaal,

We ondertussen alweer een week terug in Nederland waar ons dagelijkse leven weer is begonnen. Ondanks dat het maar een week is lijkt het veel langer geleden door alle drukte en geregel voor we straks weer naar school gaan. Wel zijn we allebei nog steeds heel dankbaar voor alles dat we hier in Nederland bezitten. Ons anti-kraakhuis is nu zowaar een paleis en die Hollandse regenbuitjes zijn peanuts voor ons ;) Maar goed jullie hebben ook nog een paar weken aan India avonturen van ons te goed.. De laatste weken dat we in Inda waren hebben we natuurlijk niet stil gezeten.

Zo hadden we onze expeditie om skinken te zoeken in de staat Maharashtra gelegen in centraal India. Om hier te komen hebben we een gewone bus (hele half uit elkaar vallende) en daarna twee nachtbussen moeten nemen. Het klinkt voor jullie waarschijnlijk als een hele opgave en dat was het ook. Vooral omdat onze begeleider niet echt een goede planner is. Hij gaat een kwartiertje van te voren de tickets uitprinten, zijn tas inpakken, lunchen en douchen. Uiteindelijk kwamen we een uur later dan gepland aan bij het busstation waar Dhiraj het ineens Spaans benauwd kreeg. De bus waar we in moesten zat bomvol en toen kwam hij op het geniale idee om mee te liften met de taxi van een andere vrijwilliger die naar het vliegveld moest (had hij dit niet eerder kunnen bedenken…). Uiteindelijk stonden we midden op de weg in de hoop dat de taxi er nog aan zou komen. Dus continu wikken en wegen of we toch weer de volle bus in zouden stappen. De deuren van de bus gingen al dicht maar gelukkig zagen we in de verte de taxi aankomen. De taxi bracht ons naar een bushalte waar nog veel meer bussen stopten dus we konden daar een rustige uitzoeken. Bij het verlaten van deze bus waren we eigenlijk al 5 minuten te laat voor onze nachtbus, gelukkig was deze ook laat. Al deze stress en actie slaat natuurlijk gelijk op de blaas. Kortom ik besloot om nog even snel te gaan plassen. Toen ik terug kwam rennen stond te bus er al, echter was Dhiraj er niet want hij had het idee dat het handig was om mij op te halen… We waren helemaal langs elkaar gelopen maar gelukkig was er iemand die hem vertelde dat een blank meisje al terug was. Net toen de bus wilde weg rijden kwam hij aanrennen en zo vertrokken we richting Pune. Eindelijk rust…

Pune is een stad 4 uur bij Mumbai vandaan en het toeval is dat Nayantara (een vriendin van het vrijwilligerswerk op de Andaman eilanden) nu haar master volgt. Toen de bus om 6 uur in de ochtend aankwam heeft zij ons opgevangen in haar appartement. Samen met Nayantara en Zoya haar vriendin zijn we de stad ingegaan opzoek naar slippers en een Birdguide voor Bas, helaas hebben we deze niet gevonden. Verder hebben we heel veel gegeten. Bas heeft zijn chocolade tekort weer ingehaald met een chocopancake. Ook hebben we onze drang naar westers eten kunnen stillen met een lekkere pizza. Dhiraj is niet echt bekend met andere keukens en vroeg daarom aan de meiden om iets voor hem te bestellen. Alles mocht zolang het maar geen rijst was. Tijdens het opdienen van de gerechten werd duidelijk was Dhiraj bestelt had: risotto… De aanblik van zijn hoofd was geweldig nog voor hij het gerecht geproefd had heeft hij een half busje oregano en chilipeper over de risotto gegooid. We hebben hem een paar van onze pizzapunten geschonken en heel hard er om gelachen. Na de pizza’s was het alweer tijd om na de nachtbus te gaan en afscheid te nemen van de meiden.

De volgende ochtend arriveerde we vroeg in Amravati, de plaats waar Dhiraj 7 jaar terug heeft gestudeerd en nog steeds vele vrienden heeft. Samen met deze vrienden zijn we twee dagen opzoek geweest naar onze Günther supple skinken. Zeven jaar terug heeft Dhiraj namelijk deze soort gevonden hier in dit gebied. Echter bleek er na zeven jaar toch meer veranderd dan verwacht. Waar eerst 1 oud mannetje (ook beruchte snake rescuer) zijn winkeltje met oude rotzooi had was nu een heel fabrieksterrein gebouwd. Tijdens het zoeken na de skinken was de winkel van het oude mannetje de uitvalsbasis. Het was ook de het plaatselijke hangpunt van alle jeugdige snake rescuers (de vrienden van Dhiraj). Nadat wij gesignaleerd waren werden het aantal leden dat kwam helpen bij het zoeken naar de skinken steeds groter, het maximale aantal op een woensdagochtend was 15! Met hulp va deze jongens is het uiteindelijk gelukt om 7 skinken te vangen. Echter bleek het later een andere soort te zijn..

Naast het uitvalspunt bij de oude man zijn winkeltje werden we ook opgevangen thuis bij een van de vrienden van Dhiraj. Zodra Bas en ik een stap over de drempel hadden gezet kwamen van alle kanten buren aan snellen om een glimp van ons op te kunnen vangen. Vooral het buurmeisje liet er geen gras over groeien, zij bleef maar herhalen: I’m SO amazed, foreign people here.. how? Later bleek dat haar professor zelfs Dhiraj heeft gebeld met de vraag of wij een college konden gegeven op de universiteit van Amravati. Hij dacht dat Bas en ik grote ervaren onderzoekers uit het buitenland waren.

Niet alleen zijn we in Amravati geweest, we hebben ook een bezoek gebracht aan het Melghat tiger reserve zo’n 150 km verderop. In Nederland rij je zo’n afstand in een uur in India in een 15 jaar oude auto duurt het iets langer (6 uur). Deze trip hebben we gemaakt met Dhiraj en 5 vrienden uit Amravati. Kortom ik was twee dagen in gezelschap van 7 mannen (ik begrijp nu hoe sneeuwwitje zich gevoeld moet hebben). Tijdens onze trip in Melghat hebben we veel mooie vogels, gaurs (gigantische wilde koe) en een sambar deer gezien. Helaas lieten de tijgers zich niet zien. Misschien ligt het aan de feestdag (independents Day) op één of andere manier wordt dit door het volk gevierd door helemaal bezopen, zingende en schreeuwend door een natuurpak te rijden.. Of is het omdat we de sigaret van de bosgod hebben gestolen. Voor je de tiger reserve in gaat wordt je geacht om de bosgod een sigaret, kopje thee of bloemen aan te bieden. Wanneer je dit doet ben je beschermt en kom je veilig de jungle door.

Na twee dagen cruisen door de jungle was het tijd om weer terug te keren naar Agumbe. Ook hier was het regelen en het halen van de bussen weer een stressvolle bezigheid. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en zijn we (met Birdguide en nieuwe slippers gekocht in Pune op de terug weg) weer veilig aangekomen. In Agumbe was een hoop veranderd in de week dat we weg zijn geweest, ten eerst het was droog! Dit betekende weer uitgedroogde beekjes en vis rescues! Ook bleek de base flink onderhanden genomen te zijn door Gowri en Dhiraj (van crocbank) het leek opgeruimd en de staff was zowaar aan het werk!

Omdat we na terugkomst nog maar 3 dagen in Agumbe te besteden hadden, hebben we hier het beste uitgehaald door alle dingen te doen de we nog wilde doen. Bird walks, nachtwandelingen afscheid van de skinken en naar de Mystica swamp. Een heel bijzonder en zeer bedreigd ecosysteem (nog maar 200 ha wereldwijd van over). Om rond te lopen in dit habitat was heel bijzonder, het was alsof je terug in de tijd ging met de myristicabomen die als een van de eerste bloeiende bomen zijn ontstaan. Eenmaal uit de mytistica swamp stond ons een andere verrassing te wachten. Verse olifant sporen! Ondanks onze speurtocht waarin we de sporen gevolg hebben, hebben we de olifant niet weten te vinden.
22 augustus was het dan zover, de weg terug naar Nederland via Mangalore vlogen we naar Mumbai. Omdat we in Mumbai een 14 uur moesten wachten op onze volgende vlucht hadden we afgesproken met de moeder van Anuja (een vriendin van ons in ARRS). Zij stond ons op te wachten bij het vliegveld met de auto (dure Mercedes) inclusief chauffeur! Met de auto reden we langs de grootste slopenwijken van de wereld waar onder andere de film Slumdog millionaire is opgenomen. We stopte bij een restaurant waar we geluncht hebben tot we niet meer konden. Judith (Anuja haar moeder) bleef maar eten bestellen.. Ondertussen was tijdens de lunch ook Garvi een vriendin van Anuja ons gezelschap komen houden. Samen met haar en de chauffeur zijn we naar zuid Mumbai afgereisd waar we verschillend bezienswaardigheden hebben bezocht. Garvi was de perfecte gids, ze had een heel document gemaakt met alle informatie over Mumbai. Daarnaast was ze super enthousiast en super grappig om mee om te gaan. Na een bezoek aan de gateway of India, kunstgaleries en de college van Anuja en Garvi (deze leek op Hogwarts van Harry Potter) zijn we terug gereisd richting het vliegveld waar we Judith ontmoeten. Ondanks dat we nog ramvol zaten van de lunch hebben we samen nog een visje gegeten voor we in het vliegtuig stapten.

Het was een geweldige tijd in India maar we zijn ook weer super blij terug in het vertrouwd Nederland te zijn. Dit was onze laatste blog.. We hopen dat jullie genoten hebben van onze avonturen! Tot de volgende verre reis!

Groetjes Bas en Isabel