Week 6 en 7 stage India

Hoi allemaal,

Vorige keer zijn we natuurlijk geëindigd dat we zaten te wachten in de Starbucks voor we de nachtbus weer terug naar Agumbe konden pakken. Dat is ondertussen al meer dan 2 weken terug, maar we willen jullie deze ervaring natuurlijk niet onthouden. Ten eerste was het al een uitdaging om de juiste bus te vinden, na een hoop heen en weer geloop, gebel en geschreeuw bleek dat de bus i.p.v. 23.00 uur om 22.00 uur zou vertrekken. Het was al 22:00 geweest dus we zijn als een gek de bus in gesprongen die nadat wij op onze plek lagen vertrok. Het was even zoeken hoe we het beste konden liggen zonder in de bochten uit ons bed te vallen. Bas was in ieder geval lang genoeg om zichzelf vast te klemmen tussen de muren. Ik greep gewoon de tas die tussen ons lag vast. Na een 9 uur durende rit kwamen we weer aan in het regenachtige Agumbe. Omdat we niet zo’n zin hadden om gelijk weer nat te regenen hebben we bij de busstation/restaurant gevraagd voor een taxi die ons naar ARRS kon brengen. Een kopje koffie en 50 minuten later was dit geregeld. In een stinkend busje die vol lag met sperziebonen en hondenpoep zijn we tot halverwege het pad naar ARRS gekomen. Er lag te veel water op de weg en onze taxi durfde het niet aan om verder te rijden. Gelukkig was het een paar minuten droog en konden net voor de volgende bui de base weer bereiken.

Eenmaal terug zijn we gelijk weer vol goede moed begonnen aan ons skinkenonderzoek. Helaas blijkt tot nu toe het uitstapje van de skink (onder zijn steen vandaan) maar eenmalig. Tijdens de andere observaties zagen we niks meer. Ook bleken (niet geheel onverwacht) de gaten in het skinkenkasteel waar de endoscoop doorheen moet om binnen te kunnen kijken te klein. Dit hadden Bas en ik van te voren al voorspeld en meerdere keren aangegeven, het was dan ook niet onze taak om ze groter te maken. Uiteindelijk is iemand een dag bezig geweest om de gaten groter te maken. Het leuke is alleen dat hij, nadat wij vroegen of het gelukt was, zei dat hij wel ‘dacht’ dat ze nu groot genoeg waren…

Verder hadden we er na onze trip ook een nieuwe taak bij; de habitat surveys. Het neemt meer dan een pagina in beslag om uit te leggen hoe het precies werkt, dus dat besparen we jullie. Kort gezegd moeten we de vlakken waar de skink hebben gezocht precies beschrijven, dus elke boom, struik steen en stok moeten worden gemeten en geteld… Je kunt wel begrijpen wat een verschrikkelijk werk het moet zijn op een plek waar het altijd stortregent en de leeches continu over je lichaam lopen. Tijdens een dieptepunt waar Bas zijn regenbroek kapot scheurde aan een stekelige plant, riep hij heel hard WAAROM??!! Het antwoord hierop was dat twee seconden later een keiharde regenbui begon die pas weer stopte nadat we twee uur later weer terug waren in de base… Je zou er bijna bijgelovig van worden. ’s Avonds hebben we dit maar verwerkt met een berg aan de meegebrachte chocola uit Bangalore en er hard om gelachen. Twee dagen later kwam Dhiraj met het geweldige nieuws dat wij die helse habitat surveys niet meer hoeven te doen!!! Hij zei dat hij het met andere vrijwilligers wil gaan doen maar dat het goed was dat wij nu ook een keer hebben meegemaakt hoe hels het is om dit werk in het regenwoud te doen.

We hebben in de tussen tijd al een hoop leuke mensen gedag moeten zeggen. Waaronder ook Deepac een grappige onderzoeker die elke maand bij nieuwe maan naar ARRS komt om nachtvlinders te inventariseren. Het was altijd super gezellig om met hem de nacht door te brengen bij zijn lichtval. Hij kent bijna alle mooie insecten die erop komen en weet er ook een hoop over te vertellen. Alleen deze maand was zijn lamp stuk en kon hij alleen een uv-lamp gebruiken om vlinders te lokken. Dat leverde een hoop andere soorten mooie op waaronder de Altasmot (de grootste nachtvlinder die er is). Het was niet het mooiste exemplaar ooit, de harde regen deed weinig goed voor zijn schoonheid. Als we het toch even over schoonheid hebben, mijn haar zit perfect in de krul door het vochtige weer… Sorry ik dwaal af.

Tussendoor hebben we één vrije dag gehad, waarin we een dagtrip zouden maken met Dhiraj. Die was helaas erg druk waardoor het steeds uitgesteld werd. Uiteindelijk verlieten we aan het einde van de middag ARRS om met de motor naar een prachtig uitzichtpunt te rijden. Tijdens het tripje op de motor hebben we Dhiraj vertelt wat er allemaal niet mag in Nederland maar wat overal te zien is in India. Vooral als het met het verkeer te maken had konden we een aardige lijst maken. Toen we het vertelde zaten we trouwens met z’n drieën op 1 motor, zonder helm en het licht van de motor kapot dus 1 van ons moest een zaklamp naar voren schijnen op de terugweg. Maar goed, het uitzichtpunt was prachtig. We moesten het laatste stuk een flinke klim omhoog lopen maar uiteindelijk waren we daar helemaal alleen de top van een berg. Onee, niet helemaal alleen er was een dikke buffel die 10 meter verderop lag te stinken. Overal om ons heen tropisch regenwoud met hier en daar een klein boertje. Echt heel bijzonder om te zien.

Op onze weg terug naar ARRS begon het helaas heel hard te regenen er werd besloten om even een tussenstop te houden bij het busstation/restaurant. Daar hebben we warme melk met meer dan 27 kruiden gedronken om weer warm te worden. Het werkt eigenlijk als een soort rum en brand echt in je keel. Het was voor Bas de tweede keer die dag dat hij daar kwam. In de ochtend toen ik geen zin had om mijn bed uit te komen heeft hij daar gewoon met Dhiraj en Santa de goddelijke ‘buns’ (soort zoete broodjes) gegeten. Terwijl ik in de base weer de platgeslagen rijst met moeite naar binnen aan het werken was. Ik zal eerlijk bekennen ik was erg jaloers. Gelukkig hadden we later die week ‘dosa’s’ (soort pannenkoek met heerlijk sausje) als ontbijt, dit maakte alles weer goed.

Verder zijn we eergisteren na een hoop aandringen voor het eerst mee geweest op een snake-rescue. Er zat een spectacled cobra in iemand zijn slaapkamer, dus die moest gered worden. Om de slang te redden hebben we ongeveer 40 km gereden (in een jeep die bij elke bocht bijna uit elkaar valt) en de laatste 2 km hebben we door paddyfields moeten lopen. De brug waar je normaal met de auto over heen kan was tijdens de monsoon uit elkaar gevallen, vandaar. Eenmaal aangekomen in het huis was het een drukte van jewelste. De hele buurt was uitgerukt om de cobra te zien. Het was ook erg bijzonder om te zien. Omdat de slang erg gestrest was vanwege alle drukte en chaos was deze de hele tijd aan het blazen en ook de kraag (een cobra kan zijn nek plat en breed maken) was uitgezet. Toen Dhiraj het met zijn snakehook en de zak waar het de cobra in moest aan de slag ging kwam het dier onze kant op snellen. Vooral de Indiers wisten niet hoe snel ze uit de kamer moesten rennen. Even later vond Dhiraj het toch veiliger om iedereen de kamer uit te sturen en de deur dicht te doen (meer omdat de mensen zich verdrukte dan dat de slang echt gevaarlijk was). Twee minuten later gaf Dhiraj te horen dat de slang was gevangen en de kamer weer veilig was. Daarna moest het lastigste nog gebeuren, hij moest vertellen dat de slang vlakbij vrijgelaten moest worden. De bewoners willen het dier het liefst zo ver mogelijk bij hun huis vandaan. Echter is dit niet het protocol van ARRS. Zij zijn tegen translocatie (het dier uitzetten op een totaal andere plek, welke vreemd is voor hem) en laten de slang altijd binnen een straal van een kilometer weer vrij. Na een hoop heen en weer gediscussieer onder de bewoners (en andere dorpelingen) werd er ingestemd met het plan. Terwijl Dhiraj samen met een van de bewoners de slang vrij ging laten werden wij samen de andere twee vrijwilligers, die ook mee waren, in een autoriksha geperst (de andere vrijwilligers zijn 2 gezette IT-ers) om terug te keren na de jeep. Tijdens dit vijf minuten durende ritje ben ik mijn paraplu kwijt geraakt en reden we bijna de cobra dood. Deze was een paar meter van het pad vrij gelaten en besloot net op het verkeerde moment om over te steken. Na deze rescue zijn we in de regen en met 10% zicht weer terug naar de base gereden waarbij Bas af en toe het raam schoon moest maken om weer een glimp van de weg op te kunnen vangen.

Verder dan nog ons laatste nieuws; we hebben een skink gevangen en terug gebracht naar de base. Het idee was om er in eerste instantie alleen even snel foto’s van te maken voor de identificatie. Echter kwam opeens het internet terug na 4 weken, dus werd dit uitgesteld naar de volgende dag. De volgende dag hebben we het de skink onder de scanner gelegd om op deze manier perfecte foto’s van zijn onderkant te krijgen. Het werkt verrassend goed! Daarna hebben we als paparazzi vanuit alle hoeken en met veel licht foto’s genomen van de skink. Omdat Dhiraj erg druk was werd besloten om de skink nog niet terug te brengen naar het veld. Uiteindelijk is de skink, we noemen hem Günther, tijdelijk in aquarium gestopt. We hopen zo beter het gedrag te kunnen observeren en wat poepjes te verzamelen. Ook kijken we of Günther de mieren lust waar we van denken dat hij/zij eet. We willen hem daarna zo snel mogelijk weer terug naar zijn grasveld brengen.

Ons onderzoek kreeg afgelopen week een leuke wending. Dhiraj wil het onderzoek interessanter maken door te kijken naar dezelfde soort skink op een totaal andere plek in India. Hij heeft in 2007 eenzelfde skink gevangen in een dorp waar hij vroeger snake rescues deed. Omdat deze plek ver buiten het verspreidingsgebied van de soort ligt is het heel interessant om te kijken of we er meer kunnen vinden. En als we ze vinden kunnen we ze vergelijken met de skinken die hier in het tropische regenwoud leven. Volgende week gaan we dus op expeditie naar het midden van India, Amravati. Dus geen regenwoud maar een veel droger gebied met totaal ander soort wildlife. Super gaaf dus. Een expeditie van 3 dagen en dan nog 2 dagen in een tijgerreservaat! De 32 uur durende reis heen en 32 uur terug met de nachtbus nemen we op de koop toe. We hebben er super veel zin in, helemaal omdat Dhiraj daar in de buurt is opgegroeid en ons heel wat mooie plekjes wil laten zien.

We hopen dat we jullie de volgende blog allemaal gave dingen kunnen vertellen over Centraal-India.

Groeten vanuit India!!!